Dostların en güzeli

Dostlukların en güzeli, senelerle katmerleneni.
Sözlerin en içteni, gözlerle söyleneni.
“belki” demenin en güzeli, göz göze gelip gülümseteni.

Hayatın renkleri yine coşuyor. Doğa şarkısına başlıyor.
İşe, toplantıya, eve koşarken sağımızdan solumuzdan akıyor.
Lalenin kırmızısı, sümbülün pembesi, gülümseyen menekşenin moru akıyor.

Kaçırdıysanız bu neşeyi, saçınıza takılan pembe çiçekli hınzır dal, “fark et beni” diyor.
- Kaldır başını, bırak yerlere bakmayı.Bir bahar dalının altından geçerken gökyüzüne bir nazar aşk et. Mavi beyaz gökyüzünde çiçeklerimi seyret.

Dostluklarda doğa gibi; nice kışlar güzler sonra bir bahar gününde ummadığınız bir anda çiçekleniyor.

Dostluklarda doğa gibi; çiçek açtığında ne renk olacağını biliyor ve nasıl kokacağını.
Güven veriyor.

Ben iki dost çiçeğimin bu bahar açışını kutluyorum.
Ve yüreklerinizde binlerce çiçeğin açmasını diliyorum.